کد مطلب:28530 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
آنان به وی گفتند: بصریان [ شكست خورده در جنگ] را میان ما تقسیم كن و آنان را بَرده قرار ده. فرمود: «نه». گفتند: چگونه خون آنان برای ما حلال است و اسیر گرفتن آنان بر ما حرام؟ فرمود: «چگونه انسان های ناتوان در سرزمین هجرت و اسلام برای شما حلال باشند؟! آنچه جملیان در لشكرگاه خویش بر ضدّ شما به كار گرفتند، غنیمت است و برای شماست؛ و امّا هرچه را خانه ها پنهان ساخته اند و درها بر رویش بسته شده، از آنِ صاحبانش است و برای شما در آن، بهره ای نیست». و چون بر او بسیار اصرار ورزیدند، فرمود: «عایشه را قرعه زنید، تا به نام هركس در آمد، به وی دهم!». گفتند: ای امیرمؤمنان! از خداوند، طلب آمرزش می كنیم. پس دست برداشتند.[1]. 2291.شرح الأخبار: یاران علی علیه السلام آنچه را اهل بصره برای پیكار با علی علیه السلام به لشكرگاه خود آورده بودند، به غنیمت گرفتند؛ ولی متعرّض دیگر اموال آنان نشدند. علی علیه السلام جز آن مال ها، اموال كشتگان اهل بصره را برای ورثه شان باقی گذاشت و از آنچه [ سپاهش] به عنوان غنیمت برداشتند، خمس گرفت و بدین ترتیب، سنّتْ جاری شد.[2].
2290.شرح نهج البلاغة: روایت كنندگان، اتّفاق نظر دارند كه علی علیه السلام آنچه اسلحه و چارپا، بَرده و اثاثیه در لشكرگاه جمل یافت، همه را برداشت و میان یارانش تقسیم كرد.